Eerst de school verplichtingen, die voornamelijk bestonden uit het afmaken van alles (rapport, Excel bestanden, word documenten, etc. etc.) en uiteraard de eind presentatie. Dinsdag zouden we deze presentatie hebben, en het is prima gegaan. Het was fijn om dat hoofdstuk ook weer af te sluiten, en de opmerkingen vanuit het publiek over het project waren erg cool. Het liet weer zien dat dit een belangrijk project is, en dat we het goed gedaan hebben.

De volgende dag ben ik nog met 2 anderen een keer naar Harris House geweest, de 'voedselbank' voor de dump waar ik al eerder over verteld heb. Ik was hier nu al 2x eerder geweest, en mijn mond viel dan ook open toen ik zag hoeveel brood er deze keer was! Overal waar je keek lag gewoon brood! Deze broden komen van de supermarkten, en zijn nog wel goed, maar te oud om te verkopen. Met deze hoeveelheden die dus blijkbaar over zijn, twijffel ik wel erg aan de inkoop kwaliteit van de supermarkten hier, haha! Ach, het komt goed terecht.

Deze keer ben ik ook weer mee gegaan naar de dump om het daadwerkelijk uit te delen. Omdat er zoveel brood was, moest er met 2 'bakkies' (pick ups) gereden worden, en wij reden met degene mee die er als eerst heen ging. Tijdens de rit van een minuut of 10 probeerde de chauffeur ons te bekeren om christelijk te worden, wat hem (verassend) niet gelukt is. Toen we daarna de eerste lading brood hadden uitgeladen, en zo'n 100 hongerige mensen netjes zaten te wachten, reed onze bakkie weg, met de boodschap dat de anderen zo wel zouden komen.

Daar sta je dan met z'n 2en, een helehoop brood, en 100 hongerige mensen. Gelukkig wachten ze allemaal rustig, en hoefden we ons noodplan niet uit te voeren (dat luidde: als ze allemaal komen, mogen ze het hebben en zijn wij weg :P). De anderen kwamen daarna ook, en na de gebruikelijke gebeden kreeg iedereen ruim 4 broden, en ruim een liter soep. Met dank aan het inkoop beleid van de supermarkten, haha.

Ergens bovenaan mijn to do list voor Zuid Afrika, stond nog een trip naar Lesotho. Lesotho is een ander landje, volledig omringt door Zuid Afrika. Het bestaat eigenlijk volledig uit bergen, en het is een beetje achtergebleven qua ontwikkelingen zoals die bij ons heel normaal zijn.
Aangezien ik deze keer alleen ging was er nog een hoop te regelen. Met de BazBus (de backpackers bus die door Zuid Afrika gaat) ben ik donderdag ochtend vertrokken richting Kokstad. Erg grappig om midden in Zuid Afrika naast iemand te zitten uit Montfoort, die bovendien ook nog jaren geleden naar dezelfde discotheek in IJsselstein (De Shaker) is geweest, die al jaaaaren dicht is ondertussen.

Eenmaal in Kokstad aangekomen moest ik een nacht doorbrengen in een hotel, aangezien de shuttle richting Underberg niet reed die dag, en Kokstad geen hostels heeft. Zoveel duurder was het bovendien, en de luxe van een kamer voor jezelf na 3 maanden alleen maar kamers te hebben gedeeld is geweldig! Al was het een hele simpele kamer, het voelde alsof ik in het Hilton was beland.

Na een heerlijke nacht in mijn kleine Hilton, en een ontbijt bij 'Wimpy' werd ik opgepikt door de shuttle naar Underberg. Bij shuttles moet je hier in Zuid Afrika altijd denken aan propvolle oude busjes, maar deze keer kwam er een schitterende Dodge Caliber voorgereden. Zo'n comfortabele taxi heb ik in Zuid Afrika nog niet gehad, haha. Anderhalf uur later kwam ik aan in Underberg, waar ik na wat formulieren in te hebben gevuld de Land Rover Defender in stapte samen met 2 duitsers (Anne (mannelijk) en Linda).

Om Lesotho via Underberg in te komen, moet je beschikken over een auto met vier wiel aandrijving. Waarom werd al gauw duidelijk, de weg omhoog is zo slecht, en vol met gaten en naar beneden gevallen stenen, dat je met een gewone auto simpelweg de bochtige weg omhoog niet red. Wel heel gaaf om met deze auto omhoog te klimmen. Voor het heftigste gedeelte begon, moet je eerst wel de grens door van Zuid Afrika. Ik ben natuurlijk gewend aan het Schengen Akkoord, dus moest even omschakelen dat je niet overal zomaar door kunt rijden.

De tocht verder was schitterend. We hadden geluk dat het vrij helder was, en de uitzichten waren fenomenaal. Mooie watervalletjes lopen door de bergen heen, uit 1 kon je zelfs drinken (het lekkerste water dat ik ooit binnen heb gekregen!), schitterende vogels, en prachtige bergen. Na een uur zo te hebben geklommen met de auto kom je bij de grens van Lesotho, waar je weer een nieuwe stempel in je paspoort krijgt (mijn smetteloze paspoort begint zo tenminste nog eens ergens op te lijken :P). Je merkt hier gelijk al 2 dingen; het is hier boven een stuk kouder, en het is gelijk al een stuk primitiever.

De eerste stop was bij een klein dorpje, waar onze gids gauw een stuk brood voor ons haalde. Dit word vers gebakken, een beetje op de manier zoals het brood bij de Potjekos werd gebakken. Erg lekker zo vers uit de pan. Vervolgens gingen we naar de schaapscheerderij (geen correct nederlands, maar hoe moet je het anders noemen ;-)). Lesotho zit vol met schapen, en 1x per jaar word een schaap geschoren, allemaal met de hand. Ik heb het ook geprobeerd, en ondanks dat het niet echt een talent van me is, ging het best aardig, haha.

Als je verder het land in gaat zie je wat dit land zo mooi maakt. Niet alleen de bergen en de natuur, maar de mensen die nog traditioneel met dekens als kleding lopen, en de dorpen met huisjes nog echt gebouwd puur met de stenen die voor handen zijn i.p.v. bakstenen. Herders rijden op paarden om hun kudde schapen bij elkaar te houden, en transport gebeurd voornamelijk op de rug van een ezel. Echt de beelden zoals je ze welleen in een film ziet.

Het hoogste punt waar we zijn geweest lag op zo'n 3260 meter boven zee niveau. Hier kon ik echt alvast goed wennen aan Nederland straks, wat was het daar koud! Toen we hiervandaan naar beneden reden kwamen we uit bij ons gast gezin. Hele vriendelijke mensen die al jaren zo mensen laten proeven van hun cultuur. De vader van de familie begroette ons met de woorden 'I wish you peace, rain and prosperity'. Het eerste en het laatste kon ik nog inkomen, maar om nu een week voordat je naar Nederland vertrekt regen toegewenst te krijgen vond ik toch wat minder :P. Later werd uitgelegd dat dit standaard is om te zeggen als je iemand begroet, en de regen is voor hun natuurlijk gunstig om hun gewassen te verbouwen.

Een dochter van het gezin nam ons mee het dorp in, waar we uitkwamen bij een huisje vol met vrouwen. Hier kregen we uitleg over een aantal voorwerpen en tradities, en elke keer als je iets goed deed werd er geklapt en gegild. Ik schok me kapot toen dit voor het eerst gebeurde toen ik een schaal die op het hoofd gedragen word op m'n kop zette! Andere momenten waarop dit gebeurde waren onder andere toen ik traditioneel graan maalde op een steen (hier word trouwens bij gezongen, erg leuk!) en als we namen van de mensen goed zeiden. De vrouwen showden ons nog wat traditionele dansen en muziek, waarna we terug richting ons verblijf gingen. Hier werd opnieuw gedanst en gezongen (we hebben zelfs nog meegedanst), en na een goeie traditionele maaltijd en wat mooie verhalen zijn we naar bed gegaan.

De volgende ochtend weer vroeg op, want de avond ervoor had ik me over laten halen om mee te gaan paardrijden. Het moest er nu toch echt eens van komen, dus voor ik het wist zat ik op een paard. Een beetje wankel, dat wel, dus mijn camera heb ik dapper overgedragen aan onze gids. Het was ongelofelijk hoe die beesten kunnen klimmen zeg! Ik vond het haast zielig voor het beest, maar volgens de gids merkte het paard er niks van. Onderweg nog traditioneel bier gedronken (een slokje was zat ;-)), en na 2 uur paardrijden en een lunch reden we weer terug richting Zuid Afrika. Op de terugweg onder andere nog een stuk gewandeld, meer uitleg over de cultuur gehad, en wat gedronken in de hoogste pub van Afrika.

De weg terug naar beneden was het bewolkt, dus gelukkig hadden we van het uitzicht kunnen genieten op de heenweg. Rond een uur of 18.00 kwamen we weer aan bij het hostel. Toen ik na een hapje te hebben gegeten even een uurtje wilde gaan liggen, bleek dat ik opeens de volgende ochtend pas weer wakker werd, haha. Toch blijkbaar best vermoeiend zo'n 2 daagse trip. Met de shuttle weer terug naar Kokstad, waar de Bazbus stond te wachten, en in een vrijwel legen Bazbus ben ik weer terug gereden naar Port Alfred.

Dit was eigenlijk mijn eerste weekend echt backpacken, en het is me prima bevallen. Je leert als je alleen bent veel makkelijker mensen kennen, en de vrijheid om te doen en te laten wat je maar wilt is heerlijk. Dit zal ik in de toekomst vast en zeker nog wel vaker gaan doen.

Nu komen de laatste 4 dagen er aan, waarin we iedereen gedag moeten zeggen, nog even wat kleur op moeten doen en gaan inpakken. Erg dubbel allemaal, lekker om weer naar huis te gaan, vervelend om iedereen gedag te zeggen, en jammer dat ik niet nog verder kan reizen hier.

Voor dat ik afsluit nog 1 ding. De afgelopen tijd hebben jullie royaal geschonken aan de Roeivereniging hier in Nemato. In totaal is er met de huidige wisselkoers alleen door jullie al 3100 rand binnengehaald! Dit is veel meer dan ik had verwacht, en ik wil jullie daarom ook allemaal heel hartelijk danken. Ik ga er deze week persoonlijk voor zorgen dat het geld daar goed terecht komt. Heel erg bedankt.

Ik zal hierna nog 1 bericht voor deze reis plaatsen, als ik weer terug in Nederland ben.
Tot snel!