Met enige spierpijn nog van het surfen begon de dag weer vroeg. Om 9 uur zaten we aan de heerlijke koffie van Jenny, om nog wat dingen door te spreken. Vervolgens naar de township waar we een aantal gezinnen hebben uitgezocht om huisbezoeken bij te doen. Eigenlijk ging dit verbazingwekkend snel, het gebeurd niet vaak, maar soms zijn ze hier nog welleens vlot.

We hebben zes huizen bezocht, en bij 3 was er een moeder thuis. Hier hou je dan een interview mee, om zoveel mogelijk info los te peuteren over haar kind en de thuis situatie. Wel weer apart om ook in die huizen te zijn. Opzich proberen ze er allemaal wel wat van te maken, maar er zijn gewoon echt plekken in de plafonds waardoor je snachts best de sterren zou kunnen zien... Soms word het nog een beetje opgefleurd met Jezus en Maria posters, maar het blijft eigenlijk niet veel meer dan wat aan elkaar geplakte golfplaten. Sommige huizen doen me zelfs een beetje denken aan de bouwspeeltuin van vroeger, en dan denk ik zelfs dat op die speeltuin soms nog betere 'woningen' zouden staan.
In ieder geval goed veel informatie los gekregen, wel weer heftig ook. Moeder van 2 kindjes, vader overleden, moeder is al 9 jaar HIV positief, en moet leven van de kinderbijslag van nog geen 20 euro per kind. Een andere moeder waarvan je ziet dat ze gewoon niet gezond is, maar die dat uit schaamte niet durft toe te geven, kinderen waarmee ze niet naar de dokter durft, het is een raar wereldje.

Goed, na deze heftige verhalen, en een verschikkelijke lunch richting strand. Iedereen hier krijgt foto's van ondergesneeuwd Nederland, maar wij liggen gewoon lekker te bakken op het strand hoor ;-). De zonnebrand is niet aan te slepen, en zojuist is onze huisbaas ook nog even langsgekomen om te zeggen dat we best gebruik mogen maken van het zwembad. Vervelend, vervelend, bah bah bah. Ook gebeurd er dan nog eens iets waarbij ik er weer aan herinnerd word hoeveel ik al van dit land houd; Ik loop nog even voor ik het strand op loop een restaurantje in de duinen binnen voor een blikje cola. Nadat ik de ober vroeg om dit blikje, is hij met me naar buiten gelopen om me een tentje 20 meter verder te wijzen waar het 2x zo goedkoop is! Hahaha, geweldig toch?

Dinsdag vooral veel informatie ingevoerd aan vaccinaties van de kinderen, helaas was onze supervisor er niet, en wilde de juf van de crèche niet mee op huisbezoeken, dus konden we niet echt heel veel doen. Zo waren we dus redelijk op tijd weer thuis... tenminste, op de terugweg 3 kwartier moeten wachten op een brug waar ze om de beurt een kant laten rijden. Meestal wacht je hier ongeveer 10 minuten, maar waar ze deze keer mee bezig waren, geen idee, het duurde in ieder geval verschrikkelijk lang.

Vandeweek was ik gevraagd door een aantal meiden hier van SPH of ik misschien foto's wilde maken van hun eind presentatie (toevallig in dezelfde township als ons project). Sta hier bekend als de fotograaf geloof ik, dus zo waren ze op dat idee gekomen om mij te vragen. Hartstikke leuk natuurlijk, dus weer die kant op. Leuk om mee te maken, spontaan beginnen er mensen te zingen tijdens het wachten, een tolk die opeens zonder dat dit van te voren is afgesproken alles in Xhosa gaat vertalen, een traditionele dans, gospelzang, erg gaaf allemaal! In een uurtje zo'n 165 foto's geschoten, en weer een ervaring rijker. Beetje jammer dat dezelfde brug als de die ochtend ons weer 3 kwartier kostte...

S'avonds met een heel zooitje Nederlanders hier uit eten, wat erg gezellig was, alleen werd ik opeens niet zo lekker. 2 stukjes pita brood, en 2 happen struisvogel biefstuk was zo'n beetje alles wat ik naar binnen kreeg.

S'nachts flink beroerd geweest, en de volgende ochtend voelde ik me niet goed genoeg om weer aan de slag te gaan. Ben in Nederland vrijwel nooit ziek, en hier heb je het dan opeens weer te pakken. Natuurlijk hou ik dan ook weer niet genoeg rust tijdens zo'n dag, wat ertoe leidde dat ik de volgende dag nog steeds niet lekker was. Aan het eind van de avond ging het wel weer, op tijd naar bed, en nu maar even rustig aan doen dan.

Een weekend Port Alfred bleek een prima idee, voel me ondertussen al een stuk beter. Enige waar ik nu nog een last van heb is keelpijn, en m'n verstandskies die al 2 jaar dreigt door te komen, en deze week gelijk maar heeft aangegrepen om ook eens daadwerkelijk door te komen... grml grml grml. Kan ik mijn eten weer binnenhouden, werkt m'n kies me weer tegen om te kouwen! Ach ja, gaat wel weer over.

Komende week weer flink aan de slag, de laatste week tot januari dat de crèche open is, dus daar moeten we goed gebruik van maken. De week daarna is de laatste week dat we überhaupt de township in kunnen (ook tot januari). Het hele land krijgt hier dan namelijk zo'n beetje vakantie, wat inhoud dat alle familie uit de grote steden weer terug naar huis komt. De populatie van alleen al de township waarin wij werken neemt dan toe van 900 tot 20.000 mensen, wat het te onveilig maakt voor ons om te werken. In de tijd tot de kerst vakantie zullen we dan dus vooral veel bezig zijn met het updaten van de database, wat meer structuur in het systeem aanbrengen, en ons verslag. Kortom genoeg te doen.
Tot de volgende ronde!