De laatste week dat we in de township aan de slag konden voor dit jaar. Het begint al drukker te worden, en zoals er daar gezegd word; de glazen worden alvast gespoeld voor kerst. Je ziet nu hier en daar al wat dronken mensen rondlopen, en de eerste verhalen over overvallen zijn al binnen. We stoppen dus op het juiste moment, en de komende week zullen we vooral bezig zijn aan het report en aan de database zelf natuurlijk.

Qua weer lijkt het hier nu wel een Hollandse zomer. De ene dag volle zon erg lekker, de andere dag benauwd, en weer een andere dag regen regen en nog eens regen. Over het algemeen zit je hier ook qua weer wel goed, maar als het regent, regent het ook flink!

Donderdag avond hebben we eindelijk bij Alroy (het hoofd community work hier op de campus) Potjekos gegeten. In de eerste week dat we hier waren was dit al eens ter spraken gekomen, en waren we al uitgenodigd om dit typische afrikaanse gerecht te komen eten. Uiteraard duurt het een paar weken voor je uiteindelijk ook echt zit te eten, maar het was het wachten zeker waard.

In het busje naar zijn huis toe stelde Alroy voor om eerst even wat te drinken, en wat is er nu leuker voor een groep humanitarians om iets te drinken in een Shabeen, een kroeg in de township. Deze staan bekend als gevaarlijk, veel dronkelui en vaak gevechten. We waren dus ook een beetje wantrouwig om hierheen te gaan, maar Alroy weet wel waar hij ons heen brengt. Dat bleek ook wel, de Shabeen waar we waren was niet zo'n gevaarlijke, en eigenlijk had iedereen het er gewoon gezellig.

Het bleek wel hoe de alcohol problemen in de township ontstaan. Voor een biertje betaalde je omgerekend zo'n 80 cent, en een biertje is dan geen fluitje, geen amsterdammertje, geen pint, maar een gigantische fles van zo'n 700ml! Heel gek, dat alcohol probleem daar...
Zoals je bij ons welleens een portie bitterballen of een bittergarnituur besteld bij je biertje, kun je hier ook snacken tijdens het drinken. Voor ongeveer anderhalve euro had je een halve schaapskop, waar je zelf het vlees uit kon pulken. Op de foto kun je zien dat het er niet erg aantrekkelijk uit zag, en dit hebben we hier dan ook maar even overgeslagen. Zou het opzich best willen proeven, maar dan wel vers, net van het vuur af. Zo in zo'n emmertje vertrouw ik het niet echt. Het was in ieder geval een leuke ervaring om eens mee te maken.

Onderweg naar het huis van Alroy, zijn we nog even gestopt bij het kantoor van de roeivereniging waar een aantal van jullie gul aan gegeven hebben, waarvoor heel veel dank! We hebben de oprichter en 'alles regelaar' van de vereniging ontmoet (een Nederlander), en zijn verhaal is fascinerend. Het is een man die succesvol roei coach was in Nederland, gewoon is gaan reizen in Zuid Afrika, en na 2 weken al een baan als roei coach aangeboden kreeg bij een van de beste universiteiten van Zuid Afrika. Toen kwam hij in de township, zag hoe het er was, begon zijn project, en wil hier voor de rest van zijn leven wonen.

Dat wonen is dus ook wonen in de township. Waarschijnlijk is hij de enige blanke in de township, en hij woont dus ook in het kantoor van de roeivereniging. Hetzelfde kleine huisje wat de roeiers dus gebruiken voor hun schoolwerk, om samen te komen, en waar al het werk dat achter de vereniging zit vanuit gedaan word. Voor zichzelf heeft hij een kamertje van ongeveer 2 bij 2, de rest is een soort 'publiek bezit'. Als hij om 7 uur s'ochtends begint te werken, en hij zit alleen op kantoor, vraagt hij zich af wat er aan de hand is. Bovendien is er zoveel respect in de township voor deze man, dat hij veilig is, de inwoners beschermen hem, de computers worden niet gestolen, iedereen respecteert hem en het project. Geweldig om te zien. Nu op naar de Potjekos.

Potjekos is eigenlijk een soort stoofschotel, in een oude zwarte pot, gevuld met vlees, allerlei groenten en wat kruiden. Het leuke is dat deze pot dan niet gewoon op het fornuis staat te pruttelen, maar nog echt op brandende kolen op de grond in de achtertuin! Heel primitief, en alleen deze manier van bereiden maakt het al een hele leuke ervaring. Ook het brood werd in een pan boven brandende kolen gemaakt, op dezelfde manier als je het normaal in de oven zou maken.

Nadat het een tijd had geprutteld, en het brood goed gebakken was konden er opgeschept worden, en het was in 1 woord heerlijk! Het vlees gleed zo van het bot, de groenten smaakten zoals ze horen te smaken (en ook al ben ik geen groente fan, als je de groente van de campus gewend ben, ga je dit zomaar opeens waarderen), en het brood was heerlijk vers warm en smakelijk! Het werd nog een gezellige leuke avond, en wat mij betreft zeker voor herhaling vatbaar.
Vrijdag nog gauw geregeld dat we dit weekend met z'n 3en nog weg konden, want weer een weekend Port Alfred zag ik niet zitten. Dus auto gehuurd, om zaterdag ochtend richting Hogsback te gaan.

Het eerste stuk begon je gelijk al te merken dat het landschap veranderd naarmate je meer naar het binnenland gaat. We stopten in Grahamstown, want zo rijden zonder airco in 30 graden maakt vrij dorstig. Grahamstown bleek bovendien nog eens een harstikke leuk plaatsje te zijn, met mooie gebouwen in vrolijke kleuren, en voor de dames een aantal winkeltjes. Met een beetje geluk komen we hier nog eens om wat meer van het stadje te zien.

Verder in de auto richting Hogsback begon de Afrikaanse kerstsfeer te komen. Fantastisch om op 13 december met 30 graden Celsius op het dashboard te rijden, terwijl Driving Home For Christmas luid uit de speaker klinkt! Hahaha, je gaat de dennennaalden er bijna van ruiken! De route werd met de kilometer mooier, en ik heb echt mijn ogen uit gekeken. Op zo'n moment is het helemaal niet erg om niet te rijden, want dan hoef je dus ook niet je ogen op de weg te houden, en kun je genieten van al het moois onderweg.

Eenmaal in Hogsback aangekomen hebben we na een beetje zoekwerk ons hostel (Away with the fairies) gevonden, midden in de bush. Het hostel was erg netjes, leuk personeel en waanzinnig uitzicht over het gebied. Na te zijn ingecheckt zijn we gaan 'hiken' door het gebied, de route van 3 uur hadden we genomen met daarin 3 watervallen. Erg gaaf, niet alleen maar wandelen, maar ook veel klimmen, klauteren en uitglijden. Het hondje van de bakker, potje met vet en vele andere wandelliedjes kwamen voorbij, terwijl we genoten van alles om ons heen.

De eerste 2 watervallen waren mooi, maar niet heel bijzonder. De laatste echter, was geweldig! Let bij de foto op de persoon bij de waterval, dan kun je inschatten hoe groot deze was. Erg gaaf, en hier hebben we dan ook best een tijd rond gehangen.

Het laatste stuk zou weer gewoon over de normale weg zijn, terug naar het hostel. Dit bleek echter een heel stuk verder als verwacht, en we waren behoorlijk naar de klote. Toen er vervolgens een mooie BMW voorbij reed met een jong stel erin dat we ook al tijdens het hiken waren tegengekomen, werd er aan Marlies gevraagd: 'Do you need a ride?' wat door Marlies verstaan werd als 'Are you guys alright?', en voor dat ik het wist was er gezegd dat we ok waren, en hup... daar ging onze chique lift... haha, balen maar ja... Het bleek echt nog een erg lang stuk te zijn, en toen er dan ook een betrouwbaar uitziende 'bakkie' (pick up wagen) aan kwam gereden, mochten we gelukkig achterin meerijden naar het dorp.

Daar eenmaal aangekomen gelijk het eerste de beste restaurant in gegaan, maakt niet uit wat ze hebben, als het maar eten en drinken is. In 1x maar gelijk 2 cola besteld, en een flinke bak lasagna. Heerlijk gegeten, en nog snel ook! Alsof ze zagen dat we het nodig hadden.

Eenmaal terug erachter gekomen dat onze rechterachterband lek was... Neem je een super verzekering bij Budget, gebeurd net het gene dat niet verzekerd is... grml grml. Gelukkig bood iemand van het hostel gelijk aan om morgen te helpen de band te vervangen, en dit was de volgende ochtend dan ook zo gebeurd. Ook fijn om er dan achter te komen dat slechts 1 band de juiste bandenspanning had... moest 220 zijn, was 170... klein verschil...

S'avonds nog even wat in de bar gehangen, leuk met wat verschillende nationaliteiten kunnen spreken, en ook erg grappig om Erasmus studenten tegen te komen (liep toevallig die dag in ESN shirt, dus kreeg veel opmerkingen erover). Veel oud Erasmus studenten gaan daarna blijkbaar backpacken, en dan is Zuid Afrika blijkbaar een populaire bestemming.

De volgende dag had ik me over laten halen om hetgeen te doen wat ik ooit in Frankrijk na 1x heb afgezworen... paard rijden... Uit angst om weer een week lang pijn in m'n ballen te hebben wilde ik dit eigenlijk nooit meer doen, maar ja... na surfen, en met bungee jumpen en parachute springen in de planning, moest paardrijden eigenlijk ook wel lukken. Helaas werden we verkeerd geïnformeerd, en zondag bleek er helemaal niet paard gereden te kunnen worden. Aan de ene kant mijn redding, aan de andere kant was het toch wel jammer...

Wel zijn we nog even rondgereden door Hogsback, naar 'the edge' waar je schitterend uitzicht zou moeten hebben (vond het uitzicht bij het hostel zelf mooier, maar goed), en een geweldig labyrint zou zijn... Het labyrint heb ik erg om gelachen, dit is namelijk niet meer, als een hoop betonnen tegels, aan elkaar vast in 1 route (dus je kunt niet verkeerd lopen..) met geen hoge heggen ertussen maar... gras, ongeveer 10 centimeter hoog gras, hahahaha! Wat een aanfluiting was dat zeg! Hierna zijn we maar terug gereden richting Port Alfred.

Het was weer een mooi weekend, heb weer een nieuw stukje van dit geweldige land gezien, en het weekend werd nog eens afgesloten met een overheerlijke braai bij onze huisbaas. De lekkerste braai tot nu toe, waar ik weer veel te veel van heb gegeten ;-).

Vanuit zonnig, warm en schitterend Zuid Afrika wil ik jullie nogmaals bedanken voor de giften aan de roeivereniging, en voor alle reacties op mijn verhalen :-).