Gelukkig Nieuwjaar! Ik hoop dat jullie allemaal een hele fijne jaarwisseling hebben gehad, en wens jullie al het goeds voor 2009! Er is tussen kerst en oud en nieuw hier genoeg gebeurd, zoveel zelfs dat ik niet zoals normaal elke dag even een stukje kon schrijven, en dat daarna op internet kon zetten. Ik zal de boel dus een beetje proberen samen te vatten.
Zoals ik in het vorige verhaal al schreef hebben we de kerstdagen doorgebracht in Stellenbosch, het wijn paradijs van Zuid Afrika. Stellenbosch is een leuk mooi stadje, normaal gesproken een echte studentenstad, maar nu het zomervakantie is is het vrij uitgestorven. Desondanks valt er genoeg te zien, dus we hoefden ons niet te vervelen.
Een middagje toeren met de auto bracht ons al in de wijnstreek, wat super is om te zien. Mooie bergen, met uitgestrekte wijngaarden erop geplant, en natuurlijk de bijbehorende landhuizen. Jammer genoeg is op 1ste kerstdag alles natuurlijk gesloten, dus het bleef voornamelijk bij kijken.

De volgende dag hadden we wel 3 proeverijen op het programma staan, te beginnen met de wijnen van de wereldberoemde Ernie Els (nooit van gehoord, maar schijnt wel bekend te zijn in 'het wereldje'). Eerst een tour door de wijnkelder, met bijbehorende uitleg, en vervolgens op misschien wel het mooiste terras waar ik ooit heb gezeten proeven. Er was zeker ruimte voor een tafel of 20, maar door zo'n 6 tafels neer te zetten zat je echt perfect, en had je uitzicht over het hele gebied. Dat de wijnen dan ook nog eens prima smaakten maakt het er niet vervelender op.
S'avonds (11 wijnen verder) nog uit eten geweest, en zo zat de kerst er eigenlijk wel weer op. Echt kerstgevoel heb je niet zo ver van huis, zeker niet met deze temperaturen, maar het was wel gezellig, en ik heb me prima vermaakt.

Vanuit Stellenbosch was het nog maar een klein stukje naar Kaapstad, dus vol goede moed op weg. Helaas konden we onderweg nog wel even stoppen aangezien onze trouwe Nissan Tiida wel erg begon te schokken bij het remmen. Op het vliegveld van Kaapstad gelijk maar omgewisseld, en onze weg vervolgt in een sportieve Toyota Corolla Sedan.

De weg tussen het vliegveld en de stad ging dwars door de grootste township die ik tot nu toe heb gezien. Het leek wel een oneindig gebied, met krotten zoals je ze nog nooit gezien hebt. Aan de andere kant zag het er ook wel weer gezellig uit, een beetje het camping gevoel zo dicht op elkaar. Het mooie is ook dat ik later merkte, dat de inwoners ook echt trots zijn op hun township. Dit merkte ik vooral op een van de vele markten hier in Kaapstad, waar van alles verkocht word, vooral veel dingen gemaakt door de zwarte bevolking. Je vind hier ook veel schilderijen met townships erop, en de maker/verkoper verteld dan vol trots dat dat zijn township is, en hoe het leven daar hem bevalt.

Kaapstad is natuurlijk wat dat betreft ook weer echt een stad met veel tegenstellingen. Als je eenmaal echt bij de stad aankomt zie je hoge dure gebouwen, schitterende huizen tegen de Tafelberg aan, en de duurste auto's rondrijden. De drukte van de stad, en de verwachte verkeerschaos is me nog meegevallen. Ik had verwacht dat dit veel erger zou zijn als in Rimini, maar gelukkig valt het reuze mee, die Italianen maken er een veel grotere zooi van!

Het hostel is ok, maar niet geweldig. Weinig badkamers, wel een grote kamer, maar door de vele ramen erg licht s'ochtends, en we hebben ook wel eens schonere hostels mee gemaakt. Ik heb hier zelf niet zoveel problemen mee, ben al lang blij dat we voor zo'n 7 euro per nacht midden in het centrum van Kaapstad een dak boven ons hoofd hebben. 2 meiden van het gezelschap hebben echter een ander hostel opgezocht vlakbij, en zijn de rest van de vakantie daar gebleven. Het enige verschil is eigenlijk dat we nu niet op dezelfde kamer slapen, overdag en s'avonds zie je elkaar toch wel.

Er is in Kaapstad natuurlijk genoeg te zien, en genoeg te doen. Door alle vertraging met het auto's wisselen enzo, zijn we op de eerste dag niet veel verder gekomen als Camps Bay, het chique strand gedeelte van de stad, waar mensen als Gordon bijvoorbeeld een vakantie huisje hebben. Een erg mooi strand, wit zand, blauwe zee, en de Tafelberg achter je. Het is hier wel echt kijken en bekeken worden, niet echt mijn ding, maar op zich best grappig om zo eens mee te maken.

Toen we op nieuwjaarsdag hier nog eens heen gingen, troffen we het wel anders aan als de vorige keer. Een stuk drukker, en hoewel normaal Camps Bay toch nog een beetje het blanke rijke gedeelte is, waren er ontzettend veel donkere gezinnen dit keer. Dit was erg leuk, want hoe rustig iedereen als aangespoelde walvissen in europa op het strand ligt, zoveel leven is er hier! Iedereen is lekker aan het dollen, weinig mensen zitten stil, en iedereen geniet lekker zonder dat er gezeken word of iemand misschien even wat zachter wil praten. Op een gegeven moment liep ik even een stukje door de branding heen, en had ik het idee dat ik terug in de tijd was gegaan, terug naar de tijd van de apartheid, waarin er verschillende stranden voor blank en zwart waren. Ik liep echt als enige blanke door een gigantische mensen massa, en dat is heerlijk. Als je je bedenkt dat dat nog maar zo'n 15 jaar geleden niet mogelijk was, dat verschillende kleuren samen lekker op het strand waren, is het zo fijn dat dat nu wel kan.

Ik heb natuurlijk niet alleen maar op het strand gelegen, zoals ik al zei hebben we ook een markt bezocht, en toen het op diezelfde dag begon te regenen (jaja, het is niet alleen maar mooi weer) zijn we naar een erg grote shopping mall geweest. Sommige delen van zo'n winkelcentrum doen je een beetje denken aan Disney World. Allemaal te erg aangelegd, te netjes en te schoon, maar wel leuk om gezien te hebben. De dames hebben uren geshopt, en ik ben eindelijk geslaagd voor nieuwe schoenen (mijn maat blijft lastig, haha).

De volgende dag zijn we richting de Tafelberg gereden. De berg lag aardig in de wolken, maar aangezien werd aangegeven dat het veilig was de berg op te gaan, hoopten we maar dat de berg boven het 'tafelkleed' zou uitsteken. Eenmaal boven werd er aangegeven dat er slecht zicht en harde wind was, en inderdaad; we zagen zo'n 2 meter vooruit. Het mooie uitzicht moeten we maar even van internet af plukken, maar ik kan in ieder geval zeggen dat ik de Tafelberg beklommen heb... met de kabelbaan weliswaar, maar toch.

Vervolgens maar door naar de volgende plek waar je geweest moet zijn; Kaap de goede hoop. Tussen de lange file, en een afgesloten weg door zijn we even gestopt bij Simonstown waar weer wilde Afrikaanse beesten konden worden gespot. Geen leeuwen, geen olifanten maar echte Afrikaanse Pinguïns! Geweldige beesten, en het idee dat je bij pinguïns bent in Afrika maakt het een erg leuke ervaring.

Kaap de goede hoop bleek best een flink gebied te zijn, en we hebben eerst Kaappunt bezocht. Hier ga je met een soort kruising tussen een kabelbaan en een treintje omhoog (die veel huizen in het rijke strand gedeelte hebben om naar hun huis te komen), en heb je een mooi uitzicht over de oceaan. Wel enorm druk, en door het slechte weer was het zicht wel iets beperkt. Ondertussen waren we ook wel erg moe, dus nog even naar het echte puntje van Kaap de goede hoop, want je moet toch even met 'het bord' op de foto. Nadat we de Japanners hadden weggejaagd gauw van iedereen even een foto nemen met het bord, en hup de auto in om weer naar het hostel te gaan. Onderweg wel tussen de apen en struisvogels door moeten rijden, haha!

Omdat je zoveel met z'n 5en bent, had ik eens behoefte aan een dagje voor mezelf, en dus besloot ik een dag er zelf op uit te gaan met de Sightseeing bussen. S'ochtends eerst geprobeerd nog naar Robbeneiland te gaan, wat echt onmogelijk is door het onbekwame personeel, en de achterlijke organisatie van het bedrijf.

Vervolgens dan maar de dubbeldekker met open dag in en rond toeren. Onderweg onder andere uitgestapt bij het Nationale museum (wat gesloten was, maar het gebied er omheen was wel mooi), District 6 (een oude zwarte wijk, wat in de apartheid deels gesloopt is, ondanks flinke protesten van de bewoners), en het kasteel van Kaapstad (niet heel anders als een fort in Nederland). Erg leuk was Houtbay, en oud vissersdorpje, waar ik een boottocht heb gemaakt naar Seal Island, wat een soort rots is met ontzettend veel zeehonden erop. Erg leuk, en het dorpje was ook grappig om te zien.
Tijdens de busritten heb je een koptelefoon op en krijg je overal informatie over en leuke feitjes. Dit was een erg leuke manier om de stad te verkennen, en ik heb op mijn dagje voor mezelf erg veel gezien. Het was ook heerlijk om echt te doen waar je zin in hebt, zonder dat je met iemand rekening hoeft te houden. Ik begon m'n dag om 9 uur in de ochtend, en om 19.00 zat het erop, en had ik er een erg fijne dag op zitten.

Oudejaarsdag nog een beetje sightseeing gedaan, en gerelaxt voor het grote feest van die avond. Peter en ik hadden vip tickets gescoord, en we hadden erg veel zin in het grote feest bij Waterfront. De tickets zorgde er in ieder geval voor dat we niet in de gigantische rij hoefden te wachten, maar gelijk naar binnen konden, en in de vip area werd erg goed gedraaid. Wel zie je hier natuurlijk het meest verschrikkelijke volk lopen, meiden die dronken op de grond belanden, en tijdens het opstaan even goed laten zien dat er echt niks onder hun rokje zit, en ander tuig. Ondanks dat erg gezellig gehad, zeker in het gezelschap van 2 Amerikaanse meiden die we hier hebben leren kennen. We zijn nog gebleven tot de muziek uitging, en na een broodje Boerewors heerlijk gaan slapen... met het grote nadeel van een slaapzaal... piepende telefoons van de berichten die iedereen nog krijgt...

Op nieuwjaarsdag rustig aan gedaan, en natuurlijk een Nieuwjaarsduik gedaan. Volgend jaar toch eens in Scheveningen proberen want hier was het water wel erg koud. Het bakken op het strand daarna maakt dat natuurlijk wel weer goed :-).

De volgende dag zouden we dan eindelijk goed uitzicht op de Tafelberg gaan krijgen, en wel door te gaan skydiven! Het weer leek wel ok, dus vol goede moed gingen we erheen. Helaas stond er een gevaarlijke wind bij de grond, waardoor we op de laatste meters nog wel eens ter plette zouden kunnen vallen, kortom; het kon niet doorgaan. Teleurgesteld gelijk maar naar Plettenbergbay gebeld, waar je ook kan skydiven. Hier was het nog mogelijk, dus gelijk gereserveerd.

Dit veranderde ook wel even een beetje de planning, waardoor we dezelfde dag nog de volledige Route 62 hebben gedaan (erg mooi, zeker de moeite waard mocht je eens in de buurt zijn), en uitkwamen in Oudshoorn.

In Oudshoorn draait alles om Struisvogels, die heb je er ook verschrikkelijk veel, en het leukste is nog wel; je kan op die beesten rijden! Wat hebben we hier gelachen zeg! Je zit achterop zo'n beest, en dat begint dan wild te rennen (mijne zo tegen een muur aan, au!), en op een gegeven moment val je er af. Dit is zo lachwekkend om te zien, ik zal proberen een filmpje online te zetten, maar eigenlijk moet je er gewoon bij zijn geweest.

Surfen, bungeejumpen, speedboot varen en struisvogel rijden hadden we gedaan, dus tijd voor de volgende extreme sport; Skydiven. Gelukkig zat deze keer het weer mee, en rond het middag uur konden we ons harnas in gehesen worden. Dan begint de spanning, zeker als je direct naar het vliegtuig mag met de woorden 'de rest leggen we in de lucht wel uit'. Ik had wel een erg leuke instructeur, die continue aan het filmen was, en al 7000 sprongen op zijn naam had.

Tijdens de vlucht die zo'n 25 minuten duurde konden we al veel zien, en werd er al veel uitgelegd over waar we vlogen, wat voor gebied dat was, dat als je daar lande ze je nooit meer terug zouden vinden, en weet ik veel wat allemaal nog meer. Op zo'n moment interesseert dat soort info je niet echt, en denk je maar 1 ding: ik mag niet meer terug, ik moet springen! Dan is het moment daar, Christel viel eerst, dan stapte ik over de rand, en voor ik het wist sprongen we op 3,6km hoogte uit het vliegtuig!

Wat er dan gebeurd, is niet te geloven. Het voelt of je vliegt, je ziet het mooiste uitzicht dat je ooit gezien hebt, en het gevoel is niet te omschrijven! De vrije val duurde 36 seconden, en dan word de parachute open getrokken, en zit je eigenlijk wel relax te genieten. Nog altijd aan het schreeuwen van plezier loop je over de wolken, maak je geweldige bochten, en zie je de grond langzaam op je af komen. Het was een ongelooflijke ervaring, en ik wil dit zeker nog eens doen!

Dit was gelijk ook het einde van de vakantie. We zijn hierna terug gereden naar Port Alfred, daar nog een hapje gegeten, en nu zit ik dit verhaal te typen. Morgen weer flink aan de bak, en zorgen dat het project doorgaat. De foto's staan intussen ook online, en met het filmpje van het struisvogel rijden ben ik bezig.

Tot het volgende verhaal, en tot snel!